یادداشت مدیرعامل زنجیره امید در پی در گذشت پرفسور کیوان مزدا

يازدهم مهرماه نود و هفت روز بسیار غیر قابل باور در زندگی من بود

تاریخ: 1397/7/12

يازدهم مهرماه نود و هفت

روز بسیار غیر قابل باور در زندگی من بود

ساعت ۹ سی دقیقه صبح دستگاه ها را از کیوان‌مزدا جدا کردند

از ۱۵ روز پیش تا به حال نگرانی توام با امید با من بود نگران از حال دوست و همراه بسیار عزیزم

امید بسیار به بهبود او داشتم

از ۵ روز پیش که به پاریس آمدم از بعدازظهر تا شب بر بالینش گریستم ، دعا کردم ،صدایش زدم پیغام های دوستان و بیماران را گذاشتم

به در گاه خداوند التماس کردم و نمی دانستم که دست تقدیر سرنوشت دیگری را رقم زده است

کیوان عزیز

در طول ۱۶ سال آشنایی دور و نزدیک با تو خاطره ای جز انسانیت و حقیقت در ذهن من باقی نگذاشته ای

هیچوقت اولین روز حدود ۱۳ سال پیش که زنجیره امید را در ایران راه اندازی کردیم فراموش نمیکنم که با چه عشقی در پی خدمت به این کودکان معصوم بودی

همه کار کردی بدون ذره ای ادعا

همه کار کردی بدون هیچ چشم داشتی

نه به دنبال نام بودی و نه شهرت بلکه بر حذر بودی از تمام این ادعاها

هفته گذشته که با خانم مونارد به بازدید پروژه بیمارستان رفتیم پاهایم سست شد

تو نیستی که مطابق قولت بخش ارتوپدی این بیمارستان را راه بیاندازی ولی مطمئن باش که این بخش با اسم زیبای تو مزین خواهد شد تا بلکه تمام کسانی که قرار است در آنجا خدمت کنند عشق تو را به این کودکان معصوم هدیه کنند.

امروز اولین روز بدون تو است

رفتی و من ماندم با انبوهی از کار و با پاسخی که میبایست به هزاران کودک امیدوار و مادرانشان در نبود تو بدهم .

 مریم مرعشی ، ۱۱ مهر ۹۷